Benadering
We parkeren de auto aan de kant van de weg van de kleine Bocca Illarta pas tussen de dorpen Ospédale en Zonza aan de D368. Komende van Ospédale, bereiken we het na 10 km en slechts een korte tijd na de parkeerplaats van Piscia di Gallo.
Beschrijving van de beklimming van de Monte Calva
Op de top van de pas, bij het nauwelijks leesbare bord, buigt een breed bospad aan de andere kant van de weg af in noordoostelijke richting. Volg dit pad. Het is altijd ongeveer 2 m breed en behoeft daarom geen verdere markeringen. Af en toe komen we een goedbedoelde cairn tegen. Maar het pad spreekt voor zich, het is niet erg steil, maar vooral erg bezaaid met steenslag. Op sommige plaatsen lijkt het op een opgedroogde beekbedding, maar het wandelen is nog steeds aangenaam. Hier bent u meestal in dennenbos. Het is er dus schaduwrijk en niet te heet.
Na in totaal ongeveer 45 min. mag u het pad niet verder volgen en moet u linksaf uit de beschutting van de bomen. Een vrij grote cairn op de grond markeert het begin van het nu smalle pad over rotsen en steenslag. Van nu af aan, altijd uitkijken voor kleine cairns en gedeeltelijk je eigen weg zoeken. Nu is het een beetje steiler en volledig blootgesteld aan de zon. Maar het uitzicht wordt steeds mooier. U komt verschillende rotspieken tegen, maar aangezien deze nog niet uw bestemming zijn, gaat u verder omhoog en na in totaal ongeveer 1¼ uur bereikt u een top waar een radiomast staat met een klein kruis en een grote cairn. Dit is echter nog geen Monte Calva, want er is nog een lichte afdaling en beklimming nodig naar de nabijgelegen top in noordelijke richting.
Ik vond het uitzicht vanuit de radiomast wat beter en er is meer ruimte om even te gaan zitten. We werpen een blik op de kust in oostelijke richting met de prachtige stranden van Pinarello, Palombaggia, Rondinara en Santa Giulia. In het noorden en heel dichtbij rijzen de opvallende gekartelde pieken van de Bavella-groep op. In zuidelijke richting ziet u de Punta di u Diamante (een andere opvallende, iets lager gelegen rots) en, langs de weg, het stuwmeer van Ospédale. Soms is er zo weinig water dat het grotendeels is opgedroogd, en dan is de bodem bezaaid met afgezaagde boomstronken.
De afdaling volgt dezelfde weg.
Beschrijving en foto’s: Claudia Lendi