De pozzi van het Ese-plateau zijn ongelooflijk groene grasvelden, doorkruist door beekjes. Het is allemaal zacht als je erop loopt.
Benadering
Vanuit Ajaccio neemt u de T40 richting Propriano en bij Cauro neemt u de D27 richting Bastelica. Dit is hoe je de Prunelli Vallei binnenkomt. Bij de ingang van Bastelica wijst een bord naar rechts op de D27A, die naar het skigebied leidt.
Beschrijving van de wandeling naar de Pozzi op het Plateau d’Ese
Zonder sneeuw lijkt het heel onwerkelijk dat mensen hier komen wintersporten. We volgen het oranje gemarkeerde, brede wandelpad langs de gebouwen van het dalstation. Weldra bevindt zich rechts in de dalkolk de laatste sleeplift, die u nu volgt tot aan het kleine bergstation (½ h; 12 palen). Het is een beetje steil op sommige stukken en, als de zon schijnt, heet. Zodra u de hut bereikt, wordt u omringd door een prachtig bergpanorama en bij helder weer kunt u tot aan de zee kijken.
We gaan rechtdoor het pad op, dat nu veel smaller is, maar goed gemarkeerd in oranje of met cairns, en na ongeveer 15 minuten bereiken we een oude, vervallen houten hut aan de linkerkant van het pad en zo komen we bij de “Crête de Scaldasole” op 1956m. Het moeilijkste deel is nu achter de rug en het uitzicht is prachtig: de Monte Renoso is de dichtstbijzijnde hoge berg in het noorden en we kunnen ook het dorp Bastelica (de geboorteplaats van Sampiero Corso) in de verte zien liggen.
Het pad loopt verder langs de linkerkant van de heuveltop/heuvelrug en het gaat aangenaam gemakkelijk omhoog en omlaag. Hier vermeld ik dat je op deze hele wandeling bijna griezelig verwend wordt met oranje markeringen en cairns. Het is onmogelijk om te verdwalen! Na ongeveer 20 minuten komen we een houten wegwijzer tegen. Het vertelt ons dat een wandelpad van Bastelica naar links naar beneden leidt en dat we dus naar rechts moeten afdalen.
Het pad is nu in toenemende mate bezaaid met grind, maar het is goed begaanbaar, en wordt gedeeltelijk begrensd door lage struiken. Rechts zien we de Bergeries des Pozzi en de Pozzi (natte weiden) zelf in het dal beneden. Na 20 minuten is er weer een houten wegwijzer. Nu kunt u naar rechts gaan en rechtdoor naar beneden naar de Pozzi. Het is echter meer de moeite waard om het linker pad te nemen (richting “Vitalaca”). Na ongeveer 15 minuten bereiken we een kleine waterval, klaterend in een spleet. Er is alleen een kleine wastafel, voor het geval iemand zich wil opfrissen.
Nu, met de waterval achter ons, lopen we langs de linkerrand van de Pozzi en na een paar minuten stuiten we op het wandelpad dat omhoog leidt naar het meer van Vitalaca (ca. 1 uur, gemakkelijk; hier geen beschrijving). Maar aangezien wij ons beperken tot de cirkelvormige route, negeren wij deze variant en gaan verder. Er is geen duidelijk pad zichtbaar nu. U loopt langs de linkerrand van de Pozzi (verschillend bewaterd naargelang het weer en het seizoen!). Aan het eind van de laatste watergaten volgen we het pad dat met voornamelijk cairns is gemarkeerd. We zien de Bergeries (een 3-tal stenen berghutten) aan de rechterkant en komen er via een beekje. Je bereikt ze na ongeveer 40 minuten sinds de waterval.
50 meter onder de hutten staat weer een houten wegwijzer en we volgen in de richting van “Ese”, d.w.z. bergafwaarts naar rechts. Toch is alles vanaf hier betrouwbaar gemarkeerd, zodat we om de paar meter een cairn of een oranje marker in het oog krijgen. Nu bevinden we ons op een comfortabel pad dat vaak door beukenbossen en ons door de Marmano-vallei voert. Slechts zelden wordt de klim steiler en steken we verschillende kleine stroompjes over. Na ongeveer ½ uur wordt het pad smaller en moeten we over enkele kleine rotsblokken klimmen. Maar het is niet bijzonder inspannend. Wat ons niet in verwarring mag brengen, is de richting waarin we staan. We zijn nu aan de andere kant van de heuvel van de beklimming en zolang we plichtsgetrouw de markeringen volgen, zal het zeker niet misgaan.
Op 40 minuten van de Bergerijen stuiten we op een eenzaam stenen huisje (gebruikt als jachthuis, bijvoorbeeld). Vanaf nu is het een zeer ontspannen wandeling over weiden (bijna golf gazon!) naar het skistation, dat we ver vooruit kunnen zien en uiteindelijk in ongeveer ½ uur bereiken.
Beschrijving en foto’s door Claudia Lendi