De Punta Velaco (1483 m boven zeeniveau) is voor de stevige en hoogtevrezende bergwandelaars een goede aanvulling op de beroemde tocht naar de Trou de la Bombe.
Benadering
De wandeling begint op de Col de Bavella, die bereikbaar is via de D268 vanuit Solenzara of Zonza (Alta Rocca). Het is de moeite waard om vroeg in het hoogseizoen naar de pas te gaan. Het is er erg druk en de parkeerplaatsen zijn snel vol. Parkeertarief: €3.
Beschrijving van de wandeling naar Punta Velaco en Trou de la Bombe
Tot aan de wegmarkering bij Bocca Velaco (ca. 1270 m boven zeeniveau; ca. ¾ h vanaf de Bavellapas), kiest u een van de routes die in de richting van “tafunu di u cumpuleddu” gaan. Na de wegwijzer volgt u het pad in de richting van “tafunu di u cumpuleddu” gedurende ongeveer 20 m en dan ziet u een rotsblok van ongeveer 2 m hoog met een cairn erop. Voor de kei buigt het hoofdpad naar “tafunu di u cumpuleddu” naar links af, maar er is ook een duidelijk pad dat recht omhoog leidt. Volg dit pad – het draait na een paar meter ook naar links, loopt een tijdje parallel aan het hoofdpad en leidt ook naar de “tafunu di u cumpuleddu”. Na ongeveer 80 m richt u uw blik omhoog op de helling en ziet u meer cairns in het spaarzame dennenbos. Het begin van het cairnpad richting Punta Velaco is momenteel gemarkeerd met twee cairns aan de zijkant van het pad. Hier verlaat u het zijpad naar de “tafunu di u cumpuleddu” en volgt u de cairns naar boven tot u een met gras begroeide geul bereikt, afgewisseld met stenen. Vanaf hier volgt u een zichtbaar pad omhoog, ongeveer halverwege onder een groot blok door, tot u de top van de bergkam bereikt. Van daaruit kunt u al genieten van een prachtig panoramisch uitzicht op de Bavella-groep en de kust. Nu begint het meest luchtige deel van de beklimming. Een zeer kort klimgedeelte (I – II) rechts van de geul leidt naar de topkam en verder naar de top, waar zelfs een kruis staat.
De afdaling volgt hetzelfde pad en kan goed worden gecombineerd met de “tafunu di u cumpuleddu” of andere verkenningen (zie hieronder) in dit prachtige gebied.
Op de top, tijdens onze eerste beklimming van Punta Velaco, zagen we cairns die wezen op een mogelijke afdaling naar het zuidwesten. Wij waren al eerder in dit gebied geweest, maar vonden de hierboven beschreven beklimming niet en, op zoek naar een weg omhoog via de “Crête des Terrasses” (ook hier staan cairns), kwamen wij terecht op de Bocca di Manzaghie, 1361 m boven zeeniveau, een zadel aan de zuidwestkant van Punta Velaco. Vanaf dit zadel leek het mogelijk om naar de top te klimmen, maar we hebben het toen niet geprobeerd. We waren toen alleen op een naamloze piek (1389 m boven zeeniveau) net ten zuiden van het zadel en keerden via dezelfde route terug naar het hoofdpad van Tafunu-di-u-cumpuleddu.
Intussen waren we nog een keer op Punta Velaco en verkenden met succes de afdaling naar het zuidwesten.
Vanaf de top daalt u in zuid-zuidwestelijke richting af in de kenmerkende grasgeul. Het eerste tussenliggende doel is een met gras begroeid plateau ongeveer 70 meter verder naar beneden. Na ongeveer 40 m maakt de geul een lichte “bocht” naar het westen en na nog eens 15 m staat u boven een kleine rotstrap. Experts kunnen naar beneden klimmen of abseilen bij een halverwege uitgerust abseilpunt (maar neem voor de zekerheid uw eigen veiligheidsuitrusting mee; de stroppen die u vond wekten niet bepaald vertrouwen). Na de rotstrap daalt u via een grashelling af naar het plateau.
Als je geen touw bij je hebt, kom je bij de “bocht” bij een rots die je kunt ontwijken. Om dit te doen, klautert u links (oost) rond de rots en na een paar meter komt u in de volgende geul, die via twee korte, gemakkelijke klimgedeelten naar het plateau leidt.
Het plateau nodigt uit om te bivakkeren, maar er is geen water. Als u klimuitrusting heeft, ga dan naar het westen op het plateau, waar u het abseilpunt kunt zien aan een boom, ongeveer 20 m hoog, die u naar beneden brengt naar de Crête des Terrasses.
Zonder klimuitrusting is de vallei naar het zuiden een verleidelijke afdalingsmogelijkheid. In het bovenste gedeelte is het niet erg steil, maar daarna wordt het zichtbaar steiler – wij hebben het niet verder verkend (misschien later van beneden…). Als je in zuid-zuidwestelijke richting op het plateau kijkt, zie je een rotspunt. Loop er naar toe en klauter een paar meter omhoog over het ruwe graniet van rechts (west). Bijna op de top van de heuvel is een smalle spleet te zien, waardoor het pad verder gaat naar de volgende iets bredere spleet. Deze kloof leidt vervolgens in westelijke richting over een paar gemakkelijke beklimmingen naar beneden naar de Crête des Terrasses. De kloof leidt in oostelijke richting naar de markante vallei en kan eventueel ook van daaruit via een helling worden bereikt.
De afdalingsvariant kan ook als een beklimming worden gedaan, maar vanaf de Crête des Terrasses is de ingang van de geul niet zo gemakkelijk te vinden. Met een beetje bergintuïtie kunt u bij Punta Velaco waarschijnlijk nog andere beklimmingsvarianten vinden, eventueel ook via de Bocca di Manzaghie en dan vanuit het zuidzuidwesten door de markante vallei omhoog klimmen.
Het pad naar Punta Velaco en het pad over de Crête des Terrasses naar Bocca di Manzaghie staan niet aangegeven op de IGN-kaart “Bavella – Solenzara”, maar de kaart geeft een oriëntatiegids voor de te volgen route.
Beschrijving en foto’s: Corina Rupp