De Uomo di Cagna is een opvallende berg, al van verre zichtbaar, met een wiebelige rots op de top. Het lijkt erop dat het elk moment de vallei in kan rollen. Het uitzicht strekt zich uit over de hele zuidpunt van Corsica en, op een heldere dag, tot aan Sardinië.
Beschrijving van de wandeling omhoog Uomo di Cagna
Het dorp Giannuccio is vrij geïsoleerd (doodlopend). We volgen de wegwijzer “Uomo di Cagna”, bevinden ons op de geasfalteerde dorpsweg en passeren huizen. Na ongeveer 5 minuten wijst de volgende wegwijzer links ons het smalle pad dat we moeten nemen. Weer 5 minuten later gaat het pad naar rechts bij een bekend bord. s Ochtends zitten we op dit deel van de wandeling in de schaduw, omdat het een westelijke helling is. Even later is er links een klein waterreservoir en vanaf dan loopt er lange tijd een zwarte pijp langs ons pad, die waarschijnlijk water tapt uit een bron voor het dorp. Nu wordt het moeilijker, het pad zigzagt als een muilezelpad, meestal steil klimmend en door maquis. Een keer of drie hebben we de gelegenheid om van het uitzicht op Giannuccio en omgeving te genieten, omdat de struiken even uitdunnen. Na in totaal ongeveer 40 minuten, wil iemand ons misleiden en heeft een grote blauwe pijl op een rotsblok geschilderd. Hij wijst naar links naar een onopvallend beekje of bron. Voor ons gaat het pad min of meer recht omhoog of naar rechts.
Na ongeveer 1 uur verschijnt de Wackelstein voor het eerst in de verte. Hier hebben we een hoog plateau bereikt. We hebben een prachtig uitzicht op de zuidkust en de hele omgeving is versierd met creatief gevormde rotsblokken. Het pad loopt nog ongeveer 1 uur door het bos. Overal staan cairns en waarschijnlijk omdat we bijna nooit iemand anders tegenkomen, doet het me denken aan een sprookjesbos met dwergen of kobolden die om de paar meter op de loer liggen. Op een bepaald punt staan er zelfs cairns opgesteld langs de hele lengte van een omgevallen boomstam aan de kant van het pad! Ziet er grappig uit!
Na het bos komen we op een hoog plateau, de cairns wijzen ons een kort stukje rechtdoor, buigen dan af naar rechts bij een blauwe markering en 25 m later naar links bij een rotspoort. Van nu af aan zijn, naast de cairns, andere markeringen belangrijk. Blijkbaar kon men het niet eens worden over een kleur of vorm: blauwe stippen, gele stippen, blauw-gele stippen, rode pijlen. Als u niet van klimmen houdt of niet zeker bent van uw voeten, hebt u vanaf hier niets verloren en moet u uw weg terug vervolgen. We volgen het pad in voortdurende op- en neerwaartse bewegingen over stokken en vooral stenen, hebben alle 4 de ledematen nodig en hebben waarschijnlijk het gevoel dat we in cirkels lopen. Ook deze veronderstelling is juist. We zijn aan de linker, schaduwrijke kant van de rots. Na ongeveer 20 min. laten we definitief de boomgrens achter ons en ongeveer 20 m onder een grote rots vertakt het pad zich daar. Rechtdoor zou een alternatieve afdaling zijn naar de Col de Monaco, maar wij willen eerst omhoog. Op deze grote rots staat in blauw geschreven “Cagna / 300m / Bravo”. Maar laten we ons niet te vroeg verheugen, want het duurt vanaf daar nog ongeveer 30 minuten en er komt verraderlijk rotsklimmen bij kijken.
Korte tijd is het pad gemarkeerd met cairns, maar al snel geven de rotsblokken het laatste deel van de wandeling aan. Kleine stenen zijn zeldzaam als markering en we moeten oppassen dat we niet in een spleet uitglijden. De Uomo di Cagna is meestal in zicht, maar we moeten ons niet haasten en geconcentreerd klauteren. Eenmaal aan de voet van de Wackelstein beklimmen we de aangrenzende rotsblokken in westelijke richting, zodat we kunnen genieten van een adembenemend uitzicht op de Wackelstein en dienovereenkomstig foto’s kunnen nemen. We kunnen onder andere het vliegveld van Figari zien, enkele stranden op de zuidpunt, Sardinië op een heldere dag en zelfs de markante Paglia Orba in de verte in het noordwesten. We pauzeren, genieten en zitten een tijdje voordat we aan de terugweg beginnen.
Voor de afdaling, ga je dezelfde weg terug. Er is echter een alternatief via de Col de Monaco. Dit vereist echter een goed richtingsgevoel en is deels meer overwoekerd, aldus de Rother wandelgids.
Beschrijving en foto’s door Claudia Lendi