Arillavu is een verlaten dorp in de buurt van Sartène. Het werd in 1938 verlaten. Vandaag zijn de ruïnes van een tiental huizen te bezichtigen. De wandeling is kort en schaduwrijk en is zeer geschikt voor gezinnen met kinderen.
Beschrijving van de wandeling naar het verlaten dorp Arillavu.
Het pad begint bij de bocht naar rechts. Hier staat een wegwijzer die de weg naar het verlaten dorp Arillavu (ook Ariddavu) aangeeft als 30 min. Dat is nogal veel.
Het pad is gemarkeerd met gele lijnen. Het klimt zachtjes over verschillende haarspeldbochten door een schaduwrijk kermeseikenbos.
Na 20 minuten bereiken wij een mooie stenen muur, waarlangs een geplaveid pad leidt. Kort daarna bereikt u het eerste huis. Er is een informatiebord over de geschiedenis van het verlaten dorp.
Keer terug langs dezelfde weg.
De streek rond Arillavu was reeds bewoond ten tijde van de prehistorie van Corsica. Verschillende schuilplaatsen onder grote stenen getuigen hiervan.
Het dorp Arillavu werd in de 19e eeuw gebouwd door de familie Mary op een rotsplateau en telt een tiental huizen. In het centrum van het dorp zijn de overblijfselen van de gemeenschappelijke oven.
De school (welke van de gebouwen dit ooit was, weet ik niet) zou in het begin van de 20e eeuw tot vijftig leerlingen hebben gehuisvest. Deze kwamen hier naar school niet alleen uit het dorp maar ook uit de omliggende Bergerien.
Er was noch een kerk noch een begraafplaats in het dorp. De overledenen zijn begraven in Ghjunchetu.
Bij de vroegere ingangen van het dorp staan stenen gegraveerd met FFFFF. Deze letters staan voor “Fortuna, Fami Fà una Felice Fine”: Fortuna, geef me (eens) een gelukkig einde.
De inwoners van Ariddavu leefden zelfvoorzienend. Zij hielden dieren en cultiveerden tuinen, waarvan de resten van de terrasmuren nog te vinden zijn op de hellingen van de heuvel.
In het begin van de 20e eeuw raakte het dorp meer en meer ontvolkt. Een van de redenen daarvoor was het gebrek aan water. De dichtstbijzijnde bron was meer dan 500 meter van het dorp! De school werd gesloten toen de onderwijzer het dorp in 1936 verliet wegens gebrek aan leerlingen. Twee jaar later werd de nederzetting verlaten.