De Nebbio
De Nebbio is een vruchtbaar gebied tussen Cap Corse en de Désert des Agriates. Er worden wijnstokken en olijven geplant en er wordt ook vee gehouden. Deze streek draagt ook de naam Conca d’Oru.
Maar in de eerste plaats is de Nebbio met de hoofdplaats Saint-Florent een uiterst populair vakantiegebied. Vakantiegangers vinden er prachtige stranden en de toeristische infrastructuur laat niets te wensen over. Naast verschillende Romaanse kapellen, kerken en een kathedraal, zullen cultureel geïnteresseerde bezoekers ook drie menhir-beelden aantreffen. In het bekendste wijnbouwgebied van Corsica – Patrimonio – kunnen wijnproeverijen worden gedaan.
Kaart Nebbio
Deze kaart is een uittreksel van de kaart “world mapping project Korsika”. (c) REISE KNOW-HOW Verlag Peter Rump Gmbh
Patrimonio
Patrimonio is het bekendste wijnbouwgebied van Corsica. Op de hellingen van de opvallende kalksteenrotsen gedijen de inheemse Niellucciu-druiven voortreffelijk. In het dorp en de omgeving kunt u bij talrijke wijnhuizen wijnproeven en de beste druppels inslaan om mee naar huis te nemen. De wijnhuizen zijn allemaal goed bewegwijzerd (Route du vin). U kunt ook een praktisch overzicht krijgen bij het toeristenbureau van St-Florent. Wij bevelen in het bijzonder het wijnhuis Orenga de Gaffory aan, dat niet alleen uitstekende rode wijn produceert, maar ook eersteklas rosé en witte wijn. Clos Marfisi en Domaine Lazzarini zijn ook zeer aan te bevelen. Er zijn ook talrijke kleine wijnhuizen waar u in een leuke sfeer een goede druppel kunt proeven.
Elk jaar in juli vindt in Patrimonio de Nuits de la guitare de Patrimonio plaats. Grootheden als Deep Purple, Zucchero en Joe Cocker hebben hier al opgetreden.
In het kleine park op de weg naar de dorpskerk, waar de Nuits de la Guitare plaatsvinden, staat het prachtig bewerkte menhir-beeld U Nativu, omheind onder een afdakje. Het werd in 1964 opgegraven in het gehucht Barbaggio. Maar omdat hij gebroken was, moest hij weer aan elkaar gelijmd worden. Tot nu toe is dit het enige kalkstenen menhirbeeld dat op Corsica is gevonden. Het is 2,29 m hoog en is een van de jongste menhir-beelden, vandaar dat het geen wapens meer draagt.
De kerk van San Martinu, gebouwd op een kleine heuvel, dateert uit de 16e eeuw.
Op weg naar Saint-Florent kruist u de bekende kalkstenen kliffen. Deze werden al in de vroegste prehistorie van Corsica bewoond, omdat ze ideale natuurlijke rotspartijen bieden die gemakkelijk tot primitieve hutten konden worden omgebouwd. Vandaag is er voor de leek echter niets bezienswaardigs.
Saint-Florent / St-Florent
Saint-Florent is de hoofdplaats van de Nebbio en ook een populair vakantieoord met mooie hotels en verschillende campings.
Cathédrale du Nebbio – Santa Maria Assunta
De kerk met drie schepen doet sterk denken aan la Canonica (zie Oostkust), maar oogt dankzij de lichtgekleurde kalksteen vriendelijker dan zijn tegenhanger aan de andere kant van de Col de Teghime. Het dateert uit het 2e kwart van de 12e eeuw. De voorgevel is rijk versierd met vijf blinde arcaden en ander beeldhouwwerk voor romaanse kerken. Binnen worden de relikwieën bewaard van de heilige Florus, ooit een Romeinse soldaat die in de 3e eeuw de marteldood stierf. De kerk is open in het seizoen. De toegangsprijs is €1,50. Vanaf het Boule plein rijdt u ongeveer 1 km over de smalle D238.
Rondrit door de Nebbio
Het achterland van Nebbio kan gemakkelijk in een halve dag worden verkend. De ochtend is gunstig omdat het uitzicht vanaf de heuvels tot aan de kust dan helderder is. Het begin- en eindpunt van deze tocht is St-Florent.
Vanuit St-Florent neemt u de D81 naar Patrimonio – een wijnproeverij aan het begin van de tocht kunt u beter overslaan – en vandaar omhoog naar de Col de Teghime. Een omweg naar de Serra di Pigno is zeer de moeite waard (zie Cap Corse). Op de Col de Teghime slaat u af naar de D38. Deze smalle weg loopt hoog boven de wijngaarden van Patrimonio. Het uitzicht naar beneden is prachtig. Dit brengt u naar Poggio-d’Oletta en vandaar naar Oletta. Vanaf Oletta heeft men een prachtig uitzicht op de Golf van Saint-Florent en de Nebbio.
Onder Oletta, bij Lac de Padule (stuwmeer), ligt de Corsica Zoo.
Verder via Olmeto-di-Tuda naar de Col de San-Stephano, waar op de rotonde vijf wegen samenkomen. Hier neemt u de D5 naar Murato (2e afslag) en bereikt u de zwart-witte Romaanse kerk van San Michele de Murato.
De Romaanse kerk van San Michele de Murato is de elegantste van Corsica, volgens Prosper Mérimée. Het werd in 1280 gebouwd en de toren werd in de 19e eeuw verhoogd. De gevels zijn rijkelijk versierd met beeldhouwwerken. Aan de noordzijde is de verleiding van Eva door de slang naïef weergegeven. Verder ontdekt men pauwen, leeuwen, een lam met een kruis, wijnbladeren met druiven en nog veel meer in de muur.
Bijzonder aan deze kerk is ook dat de toren aan de noordgevel, die op twee zuilen rust, tevens een soort entreehal is.
De kerk van San Michele de Murato is tijdens het seizoen meestal ’s middags geopend. Maar ik heb verschillende keren voor gesloten deuren gestaan…
Als u de tijd en zin heeft, kunt u helemaal naar Murato rijden. In de buurt van Murato bevinden zich verschillende Genuese bruggen.
Ga verder op de D62 via Rapale naar Piève. Daar, bij de kerk, staan drie menhir-beelden, die tot de jongere groep behoren en dus geen wapens meer hebben. De drie menhirbeelden zijn gemaakt van drie verschillende steensoorten: Graniet, gneis en leisteen. Zij worden Murellu, Buccentone en Mortula genoemd en zijn in de regio aangetroffen tussen 1956 en 1965.
Nog steeds op de D62, ga verder richting Sorio. Ongeveer 600 m na het dorp steekt u een beek over die onder de brug een mooi bad heeft gevormd. Verder noordwaarts via San-Gavino-di-Tenda, Santo-Pietro-di-Tenda. Ongeveer 5,5 km na Santo-Pietro-di-Tenda staat er een oude molen met een enorm molenrad aan de weg. Uiteindelijk komt u weer op de D81, die u terugbrengt naar St-Florent.
Désert des Agriates
De Désert des Agriates behoort eigenlijk niet tot de Nebbio, maar grenst er in het westen aan. Het is echter geenszins een woestijn, zoals de naam misschien doet vermoeden. In de Middeleeuwen werd hier op grote schaal graan verbouwd en werden ook kudden schapen, geiten en runderen naar de weiden geleid. Vandaag groeien er nog enkele wijnstokken en olijfbomen; de rest van het heuvelachtige schiereiland is heroverd door de macchia. Er zijn twee geweldige stranden langs de kust: Saleccia strand en Loto strand. Beide zijn eigenlijk alleen over zee bereikbaar, maar er zijn ook enkele hobbelige wegen die door het maquis naar de stranden leiden. De meest bereden weg buigt af naar het gehucht Casta. Een terreinwagen is een eerste vereiste. Achter het strand van Saleccia ligt de zeer populaire Camping U Paradisu.
» Ontdek Désert des Agriates met een 4×4.
» Ontdek de stranden van de Désert des Agriates op eigen houtje met een boot van 6 pk.