Balagne Déserte (van Calvi naar Galéria met Fango vallei)

De route door de Balagne Déserte van Calvi naar Porto is een van de mooiste van Corsica. Als u enkele van de talrijke bochten wilt vermijden, kunt u het eerste gedeelte tot Galéria inkorten via het achterland – voorbij het vliegveld van Calvi. Over de kustweg duurt het ongeveer anderhalf uur, ongeveer drie keer zo lang. Maar de route is zeer de moeite waard en bij het strand van Crovani (Argentella) kunt u heerlijk uitrusten op een van de mooiste kiezelstranden van Corsica.

Als u liever in de rivier zwemt, bent u in de Fango Vallei aan het juiste adres. Hier vindt u mooie badplaatsen waar u gemakkelijk kunt zwemmen. Voor degenen die liever een meer avontuurlijke ervaring willen, zijn er ook verschillende springmogelijkheden.

Kaart van de Balagne Déserte

De snelle variant naar Galéria

Het duurt iets meer dan een half uur om het achterland te doorkruisen, door de zogenaamde Balagne déserte. Neem de T30 richting L’Île-Rousse en neem vervolgens op de rotonde de D81 richting vliegveld St-Cathérine. Passeer het vliegveld en sla na 4,5 km rechtsaf, u blijft op de D81. U steekt de 443 m hoge Bocca di Marsolinu over en rijdt dan door het eenzame Marsolino vallei naar Fango, waar de twee varianten elkaar weer ontmoeten.

Deze variant is verplicht voor alle bestuurders van caravans, sterk aanbevolen voor bestuurders van campers. De kustroute is op sommige plaatsen erg smal.

De wilde variant op Galéria

Langs de kust duurt het twee keer zo lang als via de luchthaven, met een zuivere rijtijd van een uur. De route is veel mooier, afwisselender en interessanter. De toestand van de weg is ook niet meer zo slecht als vroeger.

Vanaf de parkeerplaats bij de citadel neemt u de D81b in westelijke richting. De eerste omweg is na iets meer dan 3 km de moeite waard:

Kapel van Notre Dame de la Serra

Sla linksaf een smalle weg in die langs prachtige Tafoni rotsen naar de kapel van Notre Dame de la Serra leidt. Maar de kapel zelf is niet de reden voor de omweg, want vanaf hier heeft u een sensationeel panorama! U kunt de hele Golf van Calvi zien, de stad en de eerste tweeduizend meter hoge pieken op de achtergrond.

In september 2022 werd het Mariabeeld door de bliksem getroffen en vernietigd. Het staat nog open wanneer er een nieuw standbeeld komt.

Terug op de D81b, kom je meteen bij een parkeerplaats. Dit is het vertrekpunt voor de wandeling naar het schiereiland Revellata met zijn vuurtoren aan het uiteinde. Het is mogelijk om op de onverharde weg te rijden, maar dit is een beetje moeilijk met een normale auto. Op het schiereiland Revellata zijn een paar kleine strandjes die tijdens de wandeling kunnen worden bereikt. Onder het schiereiland Revellata ligt de Grotte des Veaux Marins, die ongeveer 200 m lang en 25 m hoog is. Dit kan worden bezocht met excursieboten vanuit Calvi.

Op de verder kronkelende weg is het landschap zeer ruig en in de rotsen zijn veel tafoni verweringen te zien. Er zijn prachtige uitzichten op de steile kustlijn. Na ongeveer 15 km verlaat de weg de kust en loopt door de vlakke vallei van Luzzipeo. Aan de linkerkant ziet u windkrachtcentrales.

Na iets meer dan 18 km ligt aan de rechterkant van de weg het eenvoudige maar zeer aanbevolen restaurant Prince Pierre. Aan de linkerkant troont een opvallende grote ruïne op een kleine heuvel. Dit zijn de overblijfselen van het Château Prince Pierre.

Château Prince Pierre / Torre Mozza

Château Prince Pierre heeft een bewogen geschiedenis. Het werd tussen 1852 en 1854 gebouwd door prins Pierre-Napoléon Bonaparte, een neef van Napoleon III. De prins werd in 1815 in Rome geboren en kwam op 33-jarige leeftijd voor het eerst naar Corsica. Hij werd naar Corsica gestuurd met de opdracht de bandiet Serafino op te sporen, die op dat moment de Balagne terroriseerde en de bossen afperste.

Tijdens een jachttocht werd Pierre-Napoléon verliefd op Torre Mozza en het omliggende landschap, dat prachtig tussen de zee en de bergen lag. Hij besloot zijn kasteel op deze plek te laten bouwen. De bouw duurde drie jaar en omvatte, naast het grote hoofdgebouw van drie verdiepingen, een stal met plaats voor 10 paarden en een koets, een wijnpers en dierenverblijven. Elke verdieping van het hoofdgebouw was 300 vierkante meter. Op de benedenverdieping waren verschillende ontvangstkamers waar de prins zijn vrienden kon ontvangen. Op de eerste verdieping bevonden zich de privé-vertrekken en op de eerste de dienstvertrekken en de opslagplaatsen voor levensmiddelen.

In 1854 werd een stuk van vier hectare ten zuiden van het huis met een muur omheind. Daarbinnen was een tuin en een klein boerengehucht, compleet met oven, kapel en dorsvloer voor het graan. Er woonden ongeveer 60 mensen in het gehucht.
Pierre-Napoléon’s vrouw, Nina Bonaparte, hield niet van het kasteel. Zij vond het hier veel te rustig en bleef in Parijs terwijl haar man heen en weer reisde.

In 1863 kreeg Pierre-Napoléon ruzie met zijn neef Napoléon III. Pierre wilde zich kandidaat stellen voor een parlementszetel, Napoléon III weigerde en bedreigde zijn neef. Daarom liet de prins de ingangen van het kasteel dichtmetselen en sommige ramen ombouwen tot schietgaten. Het kasteel was zijn toevluchtsoord tot 1867. In de loop der jaren raakte Pierre-Napoléon bevriend met de bandiet Serafino.

Nadat Pierre-Napoléon Corsica in 1867 voorgoed had verlaten, werd het kasteel verlaten. De landarbeiders moesten hun gehucht verlaten. Deze werd later als steengroeve gebruikt, zodat er nu nauwelijks nog overblijfselen van te zien zijn.

Het kasteel bleef in de familie tot het in 1925 door zijn kleindochter, prinses Marie, werd verkocht aan de notaris Capifali.

Tijdens de tweede wereldoorlog en tot in de jaren 1950 werd in het kasteel een tijdelijke school gerund. In de jaren 1960 werd het pand bewoond door een herdersechtpaar. In 1970 kocht een bedrijf het pand met de bedoeling het om te bouwen tot een luxueus toeristencomplex. Het project is echter nooit gerealiseerd.

In 2018 kochten de gebroeders Grisoli uit Calenzana het landgoed en het omliggende land. Zij plantten duizenden wijnstokken en stichtten het biologische wijndomein Château Prince Pierre AOP Calvi. Het kasteel zal op een dag worden gerenoveerd en als hotel worden gebruikt

Crovani Bay / Strand van Argentella

Na 20 km vertakt een natuurlijke weg zich naar rechts naar de parkeerplaats achter de baai van Crovani / strand van Argentella. Hier is het de moeite waard te stoppen aan het strand, want de stenen van dit prachtige kiezelstrand zijn glad gepolijst en hebben allerlei kleuren. Aan het zuidelijke uiteinde van de baai ligt Camping La Morsetta, die helaas sinds 2018 gesloten is.

Mijnen van Argentella

In de mijnen van Argentella werd tussen de 16e en de 20e eeuw ondergronds zilver, koper en lood gewonnen. De Genuezen maakten een begin in 1572. Dit duurde echter niet lang. Pas in de 19e eeuw nam de belangstelling voor het gebied toe en in 1847 vroegen verschillende mensen een exploratievergunning aan. Vanaf 1873 werden zeer omvangrijke werken uitgevoerd. Zij omvatten de bouw van een grote fabriek voor de verrijking en zuivering van het erts en van administratieve gebouwen, de bouw van de stuwdam, die er nu nog staat, en de aanleg van de haven van Julia aan de zuidkant van de Crovani-baai. Het gesteente werd gedolven en per kabelbaan vervoerd naar de fabriek, die was uitgerust met drie stoommachines gevoed door vijf ketels met een vermogen van 100 pk. Op piekmomenten werd meer dan 10.000 ton erts per jaar gedolven. In de 20e eeuw ging het gestaag bergafwaarts en het mijnterrein wisselde verschillende malen van eigenaar. In 1964 kwam er uiteindelijk een einde aan en werden de fabrieksgebouwen aan hun lot overgelaten.

Vandaag is de site vrij toegankelijk. U vindt het direct na het passeren van de voormalige camping La Morsetta. Daar (na 22 km) maakt de weg een scherpe bocht naar links en voert over een brug. U kunt voor de brug aan de linkerkant parkeren.

De stuwdam is de oorzaak van het feit dat Camping la Morsetta haar deuren heeft moeten sluiten. Naar verluidt, is de dam niet meer honderd procent veilig. In geval van een barst zou de camping onder water komen te staan.

Na 33 km komt de D81b samen met de D81 en onmiddellijk daarna steekt men de rivier de Fango over, die hier zeer breed is. Door de vele stenen in de rivierbedding is het water nauwelijks zichtbaar.

Daarna, bij het geïmproviseerde toeristenbureau, splitst de weg zich. Rechts ligt het dorp Galéria, links de richting Porto of de Fango vallei.

De Fango Vallei

Er zijn talrijke mooie badplaatsen in de Fango Vallei. De rivier met het kristalheldere water en de kleurrijke, rondgeslepen stenen ontspringt bij de markante Paglia Orba, die zich majestueus verheft op de achtergrond van de vallei. Rechts ervan is zelfs het gat van Capo Tafunato te zien. Het kristalheldere water vormt overal grotere en kleinere poelen. Sommige zijn zo diep dat je er gemakkelijk vanaf de rotsen in kunt springen. Aangezien de weg meestal niet ver van de rivier ligt, zijn de badplaatsen zeer gemakkelijk te bereiken. Een rivierwandeling is zeer de moeite waard en gemakkelijk te doen.

» Verder naar de Golf van Porto